Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι ίσως να είμαστε μια από τις τελευταίες γενιές που μπορεί να συναντά ο ένας τον άλλον και να ερωτεύονται; Είμαστε ίσως από τις τελευταίες γενιές που βλέπουν το πραγματικό χρώμα του ουρανού και αισθανόμαστε τον άνεμο αντί για μια εικονική προσομοίωση στο πρόγραμμα κάποιου υπολογιστή. Είμαστε από τις τελευταίες γενιές που τρώμε πραγματικό φαγητό κι όχι χάπια και υγρά από καποιους σωλήνες όπως οι αστροναύτες.
Σύντομα η εικονική πραγματικότητα θα κατακλύσει τη ζωή μας και δεν θα ξέρουμε ποιο είναι το Μάτριξ και που τελειώνει η πραγματικότητα. Τα παιδιά θα γεννιόνται από σωλήνες και θα κλείνονται στο κελί φέρετρο τους αγκαλιά με ένα κομπιούτερ. Ήδη στην Ιαπωνία οι νέοι ερωτεύνται ηλεκτρονικές κοπέλλες και παντρεύονται ολογράμματα. Το απτό και το πραγματικό συγχέονται όλο και περισσότερο με τη φαντασία και ολο και περισσότεροι άνθρωποι ζουν ένα ρόλο σε σενάρια που σχεδιάστηκαν από κάποιους άλλους.
Αυτή τη στιγμή δεν αγγίζουμε τα χέρια. Δεν βρισκόμαστε πραγματικά κοντά ούτε ακούμε ο ένας τη φωνή του άλλου. Βρίσκομαι μόνος, αντικρίζοντας την ασημένια λεπιδα του Φεγγαριού, μυρίζοντας το γιασεμί σε αυτή την υπέροχη νύχτα. Εσεις βλέπετε κάποια ηλεκτρονικά γραμματάκια από πλήκτρα που πίεσαν τα δάχτυλα μου, και πιστεύετε ότι είμαστε κοντά κι ότι με γνωρίσατε...
Αρκαδικός Κύκλος
Αρκαδικός Κύκλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου