ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ παπαγαλίζουν συστηματικά ό,τι θέλουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι να μαθαίνει το κοινό για τις παγκόσμιες υποθέσεις, αναφέρει μεταξύ άλλων ο Νόαμ Τσόμσκι στο RussiaToday. Για τους ηγέτες των ΗΠΑ, όποιο ειδησεογραφικό δίκτυο “δεν επαναλαμβάνει την αμερικανική προπαγάνδα δεν είναι ανεκτό”.
Η ευθύνη της Δύσης –δηλαδή των ΗΠΑ-- για τις παγκόσμιες υποθέσεις, όπως είναι η σύγκρουση στην Ουκρανία ή οι εντάσεις με το Ιράν, αποτελεί άλλη μια ιδέα μη επιτρεπτή στα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ, λέει ο Τσόμσκι, προσθέτοντας ότι η παγκόσμια κοινή γνώμη δεν μετράει όταν έρχεται σε αντίθεση με τη στρατηγική των ΗΠΑ.
“Δύση σημαίνει ΗΠΑ και όσοι συντάσσονται μαζί τους. Αυτό που αποκαλείται διεθνής κοινότητα στις ΗΠΑ συμπεριλαμβάνει τις ίδιες τις ΗΠΑ και όσα κράτη συμφωνούν μ' αυτές. Πάρτε, για παράδειγμα, το ζήτημα αν το Ιράν έχει το δικαίωμα να εφαρμόζει τη δική του πολιτική στον τομέα των πυρηνικών, όποια κι αν είναι αυτή. Η τυπική αντίδραση είναι ότι η διεθνής κοινότητα διαφωνεί. Τι είναι η διεθνής κοινότητα; Ό,τι αποφασίζουν οι ΗΠΑ ότι είναι ".
Και προσθέτει: “Κάθε αναγνώστης του Όργουελ θα ήταν τέλεια εξοικειωμένος με αυτό. Αλλά ουδείς το σχολιάζει”.
Οι παρατηρήσεις του Τσόμσκι έγιναν την εβδομάδα που πέρασε λίγο πριν από μια ακρόαση στο Κογκρέσο με τον επίσημο τίτλο “Αντιμετώπιση της χρησιμοποίησης των πληροφοριών ως όπλο από τη Ρωσία”. Πριν τη συνεδρίαση, ο επικεφαλής της Επιτροπής Διεθνών Υποθέσεων της Βουλής, Εντ Ρόις, είπε ότι “τα ρωσικά ΜΜΕ διαιρούν τις κοινωνίες στο εξωτερικό και στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν τις πληροφορίες ως όπλο”.
“Αν υπήρχε φιλότιμο”, λέει ο Τσόμσκι, ο ρεπουμπλικάνος Ρόις θα μπορούσε να αναφέρεται στα αμερικανικά ΜΜΕ και επισήμανε ένα πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας “New York Times" το οποίο εξέταζε τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να εμπιστεύεται κανείς το Ιράν, την ώρα ακριβώς που συζητιόταν μια διερευνητική συμφωνία μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσιγκτον και άλλων μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
“Tο πιο ενδιαφέρον στοιχείο του ρεπορτάζ ήταν η κατηγορία ότι το Ιράν αποσταθεροποιεί τη Μέση Ανατολή, επειδή υποστηρίζει δυνάμεις που σκότωσαν Αμερικανούς στρατιώτες στο Ιράκ. Αυτό το επιχείρημα ισοδυναμεί με το εξής: είναι σαν να επέκρινε, το 1943, ο ναζιστικός Τύπος την Αγγλία επειδή αποσταθεροποιούσε την Ευρώπη υποστηρίζοντας παρτιζάνους που σκότωναν Γερμανούς στρατιώτες. Με άλλα λόγια, όταν εισβάλλουν σε μια χώρα οι ΗΠΑ, σκοτώνουν 200.000 ανθρώπους, καταστρέφουν τη χώρα, προκαλούν θρησκευτικές συγκρούσεις που έχουν οδηγήσει στον κατακερματισμό του Ιράκ και της περιοχής ολόκληρης, αυτό είναι σταθεροποίηση. Όταν κάποιος αντιστέκεται στην εισβολή και τα παρεπόμενά της, αυτό είναι αποσταθεροποίηση”.
Ο Τσόμσκι συσχέτισε επίσης την αμερικανική μιντιακή προπαγάνδα με τις πρόσφατες κινήσεις του Μπ. Ομπάμα να προσεγγίσει την Κούβα, την οποία οι ΗΠΑ επί πολλές δεκαετίες θεωρούσαν κράτος που υποθάλπει την τρομοκρατία και εφάρμοζαν ένα σκληρό καθεστώς εμπάργκο απέναντί της. Ο Τσόμσκι αναφέρει ότι τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ πάσχισαν πολύ να παρουσιάσουν την Κούβα –και όχι τις ΗΠΑ-- ως το απομονωμένο κράτος στο Δυτικό Ημισφαίριο.
“Τα γεγονότα είναι σαφή. Η κοινωνία μας είναι ελεύθερη και ανοικτή , έτσι έχουμε μεγάλη πρόσβαση σε εσωτερικά έγγραφα . Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει. Δεν είναι ένα ολοκληρωτικό κράτος στο οποίο δεν υπάρχουν αρχεία. Γνωρίζουμε τι συνέβη. Η κυβέρνηση Κένεντι εξαπέλυσε έναν πολύ σοβαρό τρομοκρατικό πόλεμο εναντίον της Κούβας. Αυτός ήταν ένας από τους παράγοντες που προκάλεσαν την κρίση των πυραύλων. Ήταν ένας πόλεμος σχεδιασμένος να οδηγήσει σε εισβολή, τον Οκτώβριο του 1962, κάτι που προφανώς γνώριζαν η Κούβα και η Σοβιετική Ένωση. Οι μελετητές που ασχολούνται με το θέμα υποστηρίζουν ότι ήταν ένας από τους λόγους για την τοποθέτηση των πυραύλων. Ο πόλεμος συνεχίστηκε επί πολλά χρόνια , αλλά καμιά αναφορά περί αυτού δεν επιτρεπόταν [στις ΗΠΑ]. Το μόνο που αναφέρθηκε ήταν ότι έγιναν κάποιες απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο. Και αυτές περιγράφονταν ως γελοία κόλπα της CIA. Όμως ο τρομοκρατικός πόλεμος εναντίον της Κούβας ήταν μια πολύ σοβαρή υπόθεση”.
Ο Ομπάμα άλλαξε γραμμή στην κουβανική πολιτική όχι για λόγους σύμφωνους με την ελευθερία ή τη δημοκρατία, όπως διαδίδουν τα αμερικανικά ΜΜΕ, λέει ο Τσόμσκι.
“Δεν πρόκειται για μια ευγενική χειρονομία , απλώς ο Ομπάμα αναγνωρίζει πλέον ότι οι ΗΠΑ πρακτικά έχουν εξοβελιστεί από το ημισφαίριο, επειδή έχουν απομονωθεί στο θέμα της Κούβας. Αλλά αυτό δεν συζητείται στις ΗΠΑ. Υπάρχει δημόσια πληροφόρηση, τίποτε δεν είναι μυστικό, διατίθενται τα δημόσια έγγραφα, αλλά δεν συζητείται το θέμα. Όπως και η ιδέα – που είναι αδιανόητη-- ότι όταν οι ΗΠΑ εισβάλλουν σε άλλη χώρα και κάποιοι αντιστέκονται στην εισβολή, δεν είναι αυτοί που αντιστέκονται στην εισβολή που διαπράττουν έγκλημα, αλλά οι εισβολείς”.
Για το διεθνές δίκαιο, ο Τσόμσκι λέει ότι “μπορεί να εφαρμοστεί μέχρι εκεί που επιτρέπουν οι μεγάλες δυνάμεις”. Πέραν αυτού του σημείου, δεν έχει σημασία.
Είναι, λοιπόν, το διεθνές δίκαιο μια αυταπάτη, εφόσον οι ΗΠΑ επιλέγουν –εξαιρώντας τον εαυτό τους-- τι από αυτό θα εφαρμοστεί;
“Το να λέει κανείς πως [το διεθνές δίκαιο] είναι νεκρό σημαίνει ότι κάποτε ήταν ζωντανό. Ήταν, όμως, ποτέ ζωντανό;“ αναρωτιέται, παραθέτοντας την αμερικανική κωλυσιεργία σε μια απαίτηση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου , τη δεκαετία του 1980, να σταματήσουν οι ΗΠΑ τον πόλεμό τους εναντίον της Νικαράγουας και να παράσχουν εκτεταμένες αποζημιώσεις για τις καταστροφές που είχαν προξενήσει στη χώρα αυτή.
“Το διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί ενάντια στις μεγάλες δυνάμεις. Δεν υπάρχει μηχανισμός επιβολής. Δείτε τι γίνεται με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο , το οποίο έκανε έρευνες και καταδίκασε Αφρικανούς ηγέτες οι οποίοι δεν ήταν αρεστοί στις ΗΠΑ. Βεβαίως, το μεγάλο έγκλημα στην έναρξη της χιλιετίας είναι η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Θα μπορούσε να έλθει ποτέ αυτό το έγκλημα προς εκδίκαση στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο; Εννοώ ότι είναι κάτι παραπάνω από αδιανόητο”.
Ο Τσόμσκι ανέφερε ότι το αμερικανικό όνειρο, όπως αποκαλείται, και η αμερικανική δημοκρατία “παρακμάζουν” καθώς η ανοδική κοινωνική κινητικότητα είναι η χειρότερη ανάμεσα στα πλούσια κράτη. Τυπικά οι ΗΠΑ έχουν ένα δημοκρατικό λούστρο , αλλά οι πραγματικές εκφάνσεις της δημοκρατίας εκφυλίζονται.
“Βασικά, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν έχει δικαιώματα”, λέει αναφερόμενος στις εκλογές. “Οι αντιπρόσωποί του δεν δίνουν σημασία στη γνώμη του. Και αυτό το τμήμα αντιστοιχεί χονδρικά στα τρία τέταρτα της κατώτερης εισοδηματικής κλίμακας . Όταν κανείς κινηθεί λίγο πιο πάνω στην εισοδηματική κλίμακα αποκτά μια μικρή επιρροή. Όταν είναι στην κορυφή ασκεί ουσιαστικά την πολιτική. Αυτό είναι πλουτοκρατία και όχι δημοκρατία”.
_______________
Συζήτηση του Ν. Τσόμσκι με τον Alexey Yaroshevsky.
Πηγή: RussiaToday 17/4/2015.
Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου
Αναδημοσίευση από:sxedio-b.gr
